می‌گویند بین‌النحرین گهواره تمدن بشری است،‌ اولین امپراتوری جهان در ایران بنا شده،‌ چین سرزمین عجایب است و بناهای باستانی مصر آن‌قدر فوق‌العاده هستند که خیلی‌ها نمی‌توانند باور کنند که انسان‌ها به تنهایی آن‌ها را ساخته باشند. اما وقتی حرف از گردشگری و گردشگرپذیری می‌شود،‌ داشتن تاریخی به قدمت آدم ابوالبشر و احساس مالکیت بر تمام دستاوردهای تمدنی دنیا نیست که به کمک اقتصاد کشورها می‌آید؛ آن چیزی که توریست‌ها را به خود جلب می‌کند تا در کشور دوم، پول خرج کنند و رونق اقتصادی بیاورند، شاخص‌های توسعه‌ای است که بیشتر کشورها با ادعای تمدن باستانی، از آن بی‌بهره هستند.

جشن روز جهانی گردشگری درحالی روز گذشته در سراسر جهان برگزار شد که شعار «گردشگری برای همه؛ارتقای دسترسی عمومی» بر تلاش برای توسعه گردشگری برای همه اقشار اعم از ناتوانان جسمی، افراد دارای معلولیت، کودکان و طبقات مختلف جامعه تاکید می‌کرد. به باور کارشناسان، تصمیم‌گیران سیاسی و صنعت گردشگری از توسعه این صنعت برای همه استقبال می‌کنند.

معاون سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از واگذاری ۱۸۰مجموعه فرهنگی و تاریخی به بخش خصوصی خبر داد و تاکید کرد که این مهم در سال جاری انجام می‌شود.

در بحث پیرامون گردشگری، موضوعی که همواره از سوی دست‌اندرکاران این صنعت به‌ویژه در بخش دولتی مطرح بوده، توجه به کمیت گردشگران یا تعداد آنان است؛ درحالی‌که کیفیت حضور یک گردشگر از کمیت آن مهم‌تر است. اینکه گردشگر چقدر در مقصد مورد نظر هزینه می‌کند و از این طریق، بر اقتصاد منطقه میزبان و درآمدزایی جامعه محلی تاثیرگذار است، موضوعی است که در برنامه‌ریزی‌های گردشگری باید همواره مورد توجه قرار گیرد.

اگرچه تا امروز ایستگاه‌های راه آهن مبدا سفر بودند اما می‌توان برخی از آنها را به تنهایی جاذبه گردشگری دانست که در کنار جان‌پناه‌ها، پل‌ها و ریل‌های قطار یک بسته سفری جذاب را می‌سازند.

-